- adjudico
- ad-jūdĭco, āvi, ātum, 1, v. a., to grant or award a thing to one, as judge, to adjudge (opp. abjudico).—With acc. and dat.I.Lit.: me est aequum frui fraternis armis mihique adjudicarier, Poët. ap. Auct. Her. 2, 26, 42:II.
regnum Ptolemaeo,
Cic. Agr. 2, 17; 2, 43:mulierem Veneri in servitutem,
id. Div. in Caecil. 17, 56:Bruto legiones,
id. Phil. 10, 6; so id. Off. 1, 10; Liv. 3, 72; Val. Max. 7, 3; Suet. Aug. 32 al.:nemo dubitabat, quin domus nobis esset adjudicata,
Cic. Att. 42; so Caes. B. G. 7, 37; cf. Sen. Hipp. 109.—And poet. of Augustus:si quid abest (i. e. dicioni Romanorum nondum subjectum) Italis adjudicat armis,
i. e. like a judge, he subjects the nations to the Roman sway, merely by his arbitrary sentence, Hor. Ep. 1, 18, 57:causam alicui,
to decide in one's favor, Cic. de Or. 2, 29, 129.—In gen., to assign or ascribe a thing to one:► For adjudicato in Plaut.Pompeius saepe hujus mihi salutem imperii adjudicavit,
has ascribed to me, Cic. Att. 1, 19:optimum saporem ostreis Lucrinis adjudicavit,
conceded, Plin. 9, 54, 79, § 168.Men. 1, 3, 6, Ritschl reads tu judicato.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.